W tym roku pączków nie będzie!

Ściemniać nie będę. Lubię pączki. I od czasu, kiedy byłam w ciąży z Hanią, pączki są moją ciągłą wielką i nieustającą zachcianką. Pewnie wszystko przez to, że mąż mi ich wtedy nie kupił. A ja miałam ochotę na takie sztuczne pączki z Reala albo z Tesco, obsypane cukrem pudrem, które są świeże przez dwa tygodnie ;)

I tak mi zostało do dzisiaj. Jak mnie na pączki weźmie, to tak po koniec wszystkich zmysłów. Czuję smak, zapach i widzę oczami wyobraźni. Ale na szczęście nauczyłam się z tym walczyć :) Kiedyś pączki jadłam częściej, teraz wystarczą mi 2-3 razy w roku, w tym obowiązkowo w Tłusty Czwartek.

Ale w tym roku pączków nie będzie. Nie zrobię ich sama w domu, nie usmażę oponek i nie rozwałkuję ciasta na faworki. Bo jak to zrobię, to koniec, na dwóch się nie skończy. Nie będę miała umiaru jak będzie ich cała miska. Zjem większość i będę jeszcze chodzić i podjadać, choć już nie będę w stanie wcisnąć.

Kupię więc skromnie dwa pączki, lepszego lub gorszego sortu, bo wiadomo, że co jak co, ale w Tłusty Czwartek to cudów nie ma co oczekiwać, zdarzają się pączki surowe w środku, albo już lekko czerstwe albo marmolady (o róży nie wspomnę) można z lupą szukać. 

W mojej bardzo subiektywnej opinii, najlepsze pączki w Opolu można kupić w Cukierni Europa. Puszyste, mięciutkie, z różą, lukrem i pomarańczową skórką. Dobre ma też Malik. Charciarek też, ale kilka razy zawiodłam się na nich właśnie w Tłusty Czwartek. 

A gdyby komuś z Was przyszedł do głowy pomysł, że jednak chce się narobić, nagnieść, nawycinać i nasmażyć to mam tu kilka propozycji z lat ubiegłych.

SEROWE PĄCZUSIE → KLIK                   FAWORKI → KLIK

               ROZETKI → KLIK                   PĄCZKI PIECZONE → KLIK

  PĄCZKI WIEDEŃSKIE → KLIK             MANDAZI → KLIK

         

OPONKI → KLIK