Muffinki z truskawkami i kruszonką. Jest ten hejt czy go nie ma?

Ostatni mój post na blogu to 5 urodziny bloga. Pięć lat w sieci, pięć lat odkrywania siebie przed ludźmi zupełnie obcymi ale też tymi, których zna się od lat lub zupełnie niedawno się poznało. Te pięć lat to też czas odbudowanych relacji ze znajomymi, z którymi nie widziałam się latami, a którzy potrafią mi napisać, że też pamiętają mozaikę w sieni mojego rodzinnego domu albo drogę rogożańską z czereśniami. 

I po tym wpisie urodzinowym, moja koleżanka zapytała mnie jak sobie radzę z hejtem. Czy jest, jak dużo, bo ona zaczęła prowadzić blog parentingowy i zawiesiła, bo tyle jadu w komentarzach się polało, że uznała, iż nie ma to sensu. I tak zaczęłyśmy rozmawiać, że jednak blog kulinarny i parentingowy to jednak dwie różne sprawy. Co na kulinarnym można shejtować? Słabe zdjęcia? Niedociągnięcia w przepisach? Pamiętam komentarze, że ciasto marchewkowe z kremem chałwowym jest bardzo mdłe i ktoś się mocno zawiódł, bo liczył, że będzie lepsze. Ktoś inny się oburzył, że zrobiłam zupę czosnkową na serkach topionych... I tego typu to były uwagi, bo hejtem tego nazwać nie można. Innych, personalnych wycieczek na blogu nie miałam i nie mam. 

Ale po nitce do kłębka. Jej pytanie otworzyło mi w głowie dwie niedomknięte szufladki. Tak, spotkałam się z hejtem. Wymierzonym bezpośrednio we mnie i na pewno poniekąd związanym z tym, że prowadzę bloga. Dwa razy na forum naszej lokalnej gazety. Po raz pierwszy dwa albo trzy lata temu. Z imienia i nazwiska ktoś mnie wymienił i użył przy tym zdrobnienia, którego używa niewiele osób w moim dość bliskim otoczeniu. Druga sytuacja miała miejsce w zeszłym roku, kiedy pod moim zdjęciem w gazecie pojawił się niezbyt pochlebny komentarz. Bijący we mnie i choć nick miał być przykrywką, to znowu zdradził, że to ktoś kto zna nie tylko mnie ale też naszą wspólną znajomą. Coraz bardziej dociera do mnie, że jeśli komuś ma się ulać z powodu mojej osoby i tego co robię, to nie komuś nieznajomemu, który ma to kompletnie w nosie, ale komuś kto mnie zna, kto uśmiecha się do mnie i mówi "cześć, co u  ciebie". 

Takie komentarze bolą bardziej niż te, które dotyczą potraw na blogu. Ale z drugiej strony dobrze, że ktoś dał mi ten sygnał, wymieniając mnie z imienia i nazwiska, a sam ukrywając się pod nickiem. To trochę jak zimny prysznic... Było mi przykro tak po ludzku i tak po prostu.

Napisałam o tym nie dlatego, żeby dać komuś prztyczka w nos. Nie złapałam za rękę konkretnej osoby ani nie dochodziłam do tego po IP komputera. Nie wiem czy to dwie rożne osoby, czy jedna i ta sama. Wyciągnęłam dwie stare już historie, bo od czasu do czasu myślę o tym, że ktoś znajomy, że tak na forum... Dlatego może na przyszłość, zanim rzucisz w kogoś anonimowo błotem, pomyśl, że nie wszyscy muszą  żyć według cudzych wyobrażeń i upodobań. No. Żyj i daj żyć im innym :)

A teraz muffinki. Na szybko, w środku sezonu truskawkowego.... zrobiłam z mrożonymi truskawkami. Co za profanacja! Ale był środowy wieczór... w czwartek Boże Ciało. Moje jeszcze zielone, a świeżych już nigdzie nie można było kupić :) Ale za to przepis jest bardzo prosty, taki jak lubię najbardziej, bez użycia wagi, czyli "na szklankę i na oko" :) 

Ciasto:

• 1 szklanka maślanki (lub 1 mały jogurt naturalny i ok. 3-4 łyżki mleka)
• 2 jajka
• ¾ szklanki cukru
• ½ szklanki oleju
• 2 ½ szklanki mąki
• 2 łyżeczki proszku do pieczenia
• ew. ekstrakt z wanilii 
•  truskawki (po 1 większej lub 2 mniejsze na jedną babeczkę) lub inne owoce sezonowe

Przygotowanie:

1. Mieszamy mąkę, cukier i proszek. 
2. Osobno lekko ubijamy jajko, maślankę, olej i ekstrakt waniliowy. 
3. Mokre składniki przelewamy do miski z suchymi składnikami i mieszamy energicznie drewnianą łyżką, tylko do połączenia składników.
4.  Ciastem napełniamy papilotki umieszczone w formie na muffinki, do każdej wkładamy po jednej lub po dwie truskawki. 
5. Posypujemy kruszonką i poeczemy w piekarniku nagrzanym do 170 stopni z termoobiegiem, ok. 25 minut. 

Kruszonka:

• ½ szklanki mąki
• 3-4 łyżki cukru
• ¼ kostki masła

Przygotowanie:
Miękkie masło w palcach rozcieramy z cukrem i mąką, do powstania kruszonki.