Ciasto gruszkowo-imbirowe

Pamiętacie jak chodziliście do szkoły i zaczynał się okres jesienny? Czas katarów, kaszlania, ale też zbierania kasztanów, żołędzi, orzechów włoskich. Trzeba było bardzo uważać, bo niemiłosiernie brudziły ręce, a nauczyciele w szkole nie patrzyli na to z sympatią. Dla dzieci jednak ten czas dobierania się do środka orzecha i wyłuskiwanie mlecznego młodego miąższu było bezcenne.

Jesienią mama suszyła jabłka. Kroiła je na plasterki, układała na blaszce i przez długie godziny suszyła w piekarniku. Lubiłam je chrupać jak chipsy, ale nie takie było ich przeznaczenie. Suszyła też śliwki, ale za nimi nie przepadałam. Mama suszyła te owoce na zimę, robiła później z tego suszu kompoty (nie tylko na wigilię) albo dodawała suszone jabłka do herbaty. Latem suszyła lipę i kwiat białego bzu, robiła również miód z mniszka.

Jako dziecko nie chorowałam prawie wcale. Zdarzały się drobne przeziębienia i wtedy uwielbiałam ten czas w domu. Była mama, ciepło, koc, herbatka podstawiona pod nos, gry w karty, pierwsze książki. I  drzemka w dzień. Pamiętam jak dziś, jak zasypiałam a w tle słyszałam ściszone głosy, bo listonosz akurat przyszedł albo sąsiadka zapukała do drzwi. Zasypiałam i czułam się niesamowicie bezpieczna.... Pomyślicie dlaczego o tym piszę... Bo właśnie siedzę tuż obok mojego dziecka, które zostało dziś w domu z gorączką i przed chwilą zasnęło. Hania ma sześć lat i widzę w niej siebie sprzed tych 30 (sic!) lat. Nie chciała spać w swoim łóżku, dziś jest jej dobrze tuż przy mamie, dokładnie tak jak mi kiedyś... Kiedy się obudzi, zje zupę ogórkową :)

Tyle o chorowaniu. Pora na osłodę. Jesień przyszła i na razie pogodą rozpieszcza. Zdjęcia zostały zrobione w Chacie w lesie, u Pana Wojtka, prywatnie taty naszych przyjaciół. Kiedy mąż zapowiedział, że jedziemy do Chaty, pomyślałam: rany, muszę coś upiec, do Chaty nie można jechać z pustymi rękami! I tak w sekund sześć powstało ciasto z gruszkami i imbirem. Inspiracją do tego ciasta były muffiny z Moich Wypieków, które robiłam już kilkukrotnie i za każdym razem wychodziły obłędne. 

składniki:

• 250 g mąki pszennej
• 170 g brązowego cukru
• 2 jajka
• 130 ml kwaśnej śmietany (12 lub 18 %)
• 130 ml oleju
• 1 łyżeczka proszku do pieczenia
• 1/2 łyżeczki sody oczyszczonej 
• 1 łyżeczka świeżego startego imbiru
• 1 łyżeczka cynamonu 
• 1 łyżka miodu

oraz:

• 3-4 gruszki (najlepiej twarde)
• brązowy cukier do posypania przed pieczeniem 

Gruszki myjemy i obieramy. Kroimy na połówki i delikatnie wydrążamy twarde środki. 

Ciasto przygotowujemy zgodnie z muffinkową zasadą. Osobno mieszamy składniki mokre, osobno składniki suche. I tak w jednej dużej misce mieszamy mąkę, proszek do pieczenia, sodę, cynamon i brązowy cukier. W drugiej (mniejszej) mieszamy jajka ze śmietaną, olejem, startym imbirem o miodem. Zawartość mniejszej miski przelewamy do większej i mieszamy za pomocą drewnianej łyżki tylko do połączenia składników.

Tortownicę o średnicy ok. 23 cm wykładamy papierem do pieczenia, przelewamy do środka ciasto. Połówki gruszek układamy na cieście brzuszkami do góry. W sumie dałam sześć połówek, choć zmieściłoby się i osiem. W środku ułożyłam jedną śliwkę. Całość przed pieczeniem posypujemy brązowym cukrem.

Pieczemy w temperaturze 175 stopni, z włączonym termoobiegiem, przez ok. 40 minut.  Pod koniec pieczenia należy sprawdzić patyczkiem czy ciasto nie jest surowe. Po upieczeniu wyjmujemy z piekarnika, otwieramy tortownicę i studzimy na drucianej kratce. 

Smacznego!