Kruche ciasto ze śliwkami i bezą

Jakiś czas temu przeczytałam u znajomej cytat autora, w którego książkach zaczytywałam się w liceum. A jak przypomniałam sobie o nim, to od razu przed oczami stanęła przyjaciółka z tych czasów. Osoba, od której wiele się nauczyłam, która była trochę jak czekolada z Pewexu w czasach komuny. O krok dalej niż reszta.

To ona wyławiała literackie perełki, słuchała muzyki, która jeszcze dziś sprawia, że mam gęsią skórkę, pokazała, że jest kino inne niż komercyjne. Ona mnie zaprowadziła do swojej krawcowej, która uszyła nam nasze studniówkowe kreacje. Kiedy nasze drogi po liceum się rozeszły, przychodziły od niej kartki z najdalszych zakątków. Była kartka z Finlandii, Rosji, Kenii, Tanzanii, maile z Nowej Zelandii i Australii. Pelagia, gdzie jesteś teraz? Ostatni raz widziałyśmy się kiedy byłam z Hanią w czwartym miesiącu ciąży. Równe 6 lat temu.

Autor, o którym wcześniej napisałam to Anthony de Mello. Nasze ówczesne guru. Zaczytywałyśmy się w jego krótkich przypowieściach, a naszą ulubioną była ta o przyjacielu...

W czasie przerwy w bitwie pewien żołnierz przyszedł do oficera z prośbą o pozwolenie na przyniesienie z pola bitwy swojego przyjaciela. " Odmawiam", rzekł oficer. " Nie chce, żebyś ryzykował życie dla człowieka, który prawdopodobnie już nie żyje". Żołnierz odszedł, aby wrócić po godzinie śmiertelnie ranny niosąc ciało swego przyjaciela. Oficer wpadł we wściekłość. " Mówiłem ci, że nie żyje. Teraz straciłem was obu. Powiedz, czy warto było iść, by przynieść ciało?" Umierający odrzekł:" O tak. Gdy do niego dotarłem, żył jeszcze. I powiedział do mnie: "Jack, wiedziałem, że przyjdziesz."

Ciasto zwane skubańcem, szczypańcem, pleśniakiem to również czasy liceum. Przepis, który krążył z rąk do rąk, od sąsiadki do sąsiadki. I z tego samego przepisu, w każdym domu smakował inaczej. Pasują do niego każde owoce, choć najczęściej pieczony był z powidłami lub porzeczkami, czasami z jabłkami. U mnie tej jesieni z węgierkami. Pyszne i sentymentalne...

ciasto:
na tortownicę o średnicy 28 cm

• 400 g mąki 
• 200 g masła
• 1 łyżeczka proszku do pieczenia 
• 4 żółtka
• 3/4 szklanki cukru 
• 500 g śliwek węgierek 

Śliwki myjemy, dzielimy na połówki i pozbawiamy pestek.  Z pozostałych składników zagniatamy elastyczne ciasto. Dzielimy je na 2 części - mniejszą i większą.  Mniejszą zawijamy w folię spożywczą i wkładamy do zamrażarki (na 20-30 minut).

beza:

• 4 białka
• 160 g cukru pudru 
• szczypta soli

Białka ubijamy na sztywną pianę z dodatkiem szczypty soli. Powoli dosypujemy cukier i nadal ubijamy, aż piana będzie sztywna i lśniąca.

W formie lub tortownicy wyłożonej papierem do pieczenia układamy:

•  rozwałkowaną większą część ciasta 
• połówki śliwek (skórką do dołu)
• pianę z białek
• startą na tarce mniejszą część ciasta. 

Pieczemy w temperaturze 170 st. przez 60-70 minut (w trakcie pieczenia można przykryć ciasto z wierzchu papierem do pieczenia). 

Smacznego!