Ciastka okupacyjne, czyli ciastka z kawałkiem historii w tle

Pierwsza taka historia na blogu. 

Pierwsze ciastka, których sama nie upiekłam, a zrobiłam im zdjęcia i opublikowałam na blogu.

Dostałam je o 7 rano, kiedy jeszcze nie do końca wiedziałam o co chodzi i miałam na nosie okulary o jakieś dwie dioptrie za słabe. 

Chociaż o tych ciastkach słyszałam już wcześniej.  Od Mimnie, czyli Anety.  Kobiety szalonej i obdarzonej niezwykłym darem mówienia i pisania.  I nie tylko :) 

Przepis na ciastka pochodzi od jej Babci. 

Poniżej możecie przeczytać historię powstania tych ciastek. Smutnej historii, bo z czasów okupacji. Przepis nie jest dokładny, ale nic w tym przepisie nie zmieniałam, o nic więcej nie dopytywałam. Niech pozostanie taki prawdziwy, babciny. 

Zrobię te ciastka już niebawem. Teraz tylko powiem, że nigdy nie domyśliłabym się, że zawierają drożdże. Są kruche, maślane (o dziwo!) i rozpływają się w ustach. Hipnotajzin :)

Babcia Kasia powiedziała, że w czasie okupacji najbardziej brakowało jej łakoci, było za to mnóstwo margaryny od zachodnich przyjaciół i cukru. Potrzeba + pomysł + upór (aby dojść do proporcji odpowiednich) stworzyły Ciastka okupacyjne. 

Przepis:

• składniki: mąka tortowa (1kg), 
• margaryna (np. Kasia, 2 lub 2,5 lub 3 kostki wg uznania), 
• drożdże (kostka), 
• trochę mleka, 
• duuużo cukru pudru, 
• papier do pieczenia.

Mąka z margaryną siekamy. W tym czasie drożdże zalewamy ciepłym mlekiem (one nie mają pływać w mleku a być jednolitą masą i ważne: nie czekamy aż wyrosną). Łączymy z mąką i margaryną - wyrabiamy ładne ciasto. 

Ważne: jak się robi ciasto (w ogóle gotuje w kuchni należy myśleć o przyjemnych rzeczach/osobach - uwaga babci Kasi: jak masz wkurw nie gotuj). Wyrobione ciasto wkładamy na noc do lodówki (ważne: nie do zamrażarki).

Piekarnik rozgrzewamy do 180 stopni. Rozwałkowane ciasto wycinamy kieliszkiem lub literatką (eleganckie kółka na raz do paszczy). Pieczemy na papierze (ważne: pieką się szybko a smaczne są tylko wypieczone na złoty kolor).

Wyjęte gorące z piekarnika obsypujemy dużą ilością cukru pudru tak żeby nie było widać ciastek – potem co ma odpaść (w sensie nadmiar cukru) i tak odpadnie.

Smacznego!